Lockdown

हरवलेली पाखरे..... "दर्शन , मोबाईलवर बघ टीचर ने नवीन गृहपाठ दिला आहे. " मोबाईल हातात भेटल्यावर खुश होणाऱ्या दर्शन ने आज मात्र काहीसे तोंड पडत , वैतागत मोबाईल हातात घेतला. व कधीही त्याच्या हातात मोबाईल न देणाऱ्या दर्शन च्या आई कडे दर्शन ला मोबाईल हातात घे असा आग्रह करताना बघतांना मला आश्चर्य च वाटले. " दीदी ,बघ ग टीचर रोज अभ्यास देतात मोबाईल वर आणि हा बघ ,त्याच्या आवडीच्या मोबाईल वर च  तर करायचा आहे तरी हा करत नाही."   असे काहीतरी त्या बोलू लागल्या. मोबाईल म्हणजे अमूल्य वेळ वाया घालवण्याचे साधन,विद्यार्थ्यांच्या शैक्षणिक जीवनाची वाट लावायला आलेला एक करंटा मित्र. असे काहीसे सगळ्यांचे मत होते. पण आज आधी मोबाईल हाती घे आणि अभ्यासाला बस असे संवाद आज घराघरात ऐकू येवू लागले. मोबाईल ची कडक बंदी असलेली शाळा, आज मोबाईलच्या स्क्रीनवरच  येऊ लागली.  पण या ऑनलाईन  शाळेत खरंच तो आनंद विद्यार्थी घेतली का? सकाळी लवकर उठून ती केलेली शाळेची तयारी. ती बस किंवा रिक्षा काकांची वाट बघणे. आणि बरोबरच्या मित्रांबरोबर शाळेत जाताना केलेली धमाल...

|| श्री || आई... खरे तर, आपल्या जन्मा पासून च आपले जग आई भोवतीच फिरत राहते. आपण आज माणूस म्हणून कसे आहोत? आपली ओळख; ही खरे  आईने केलेल्या संस्काराचे व प्रेमाचे मुर्तिंमंत उदाहरण आहे. आपला स्वभाव , आवडीनिवडी या आईने केलेल्या शिस्तीच्या व प्रेमाच्या जोरावर ठरत जातात. मग ते वाईट असो वा चांगले. आई खरे तर एका मुला बरोबर एक घर पण घडवत असते. म्हणून तर आपल्या हातून काही वाईट घडले तर पहिला दोष लोक आईला देतात. " तुझ्या आई ने तुला काही शिकवले नाही का? " आणि काही चांगले करत असू तर मात्र "अरे वा! घरातले संस्कार चांगले आहे ". म्हणजेच दोष नेहमी आईला आणि शाबासकी मात्र सगळ्यांना.      शालेय जीवनात पण पहिला लिहलेला निबंध माझी आई हाच असतो. पुढे मात्र जसजसे ज्ञान वाढत जाते तसे आईचे शिक्षण मात्र कमी वाटू लागते. व आई तुला एवढे पण समजत किंवा कळत नाही का? असे आपण नकळत च म्हणू लागतो. परंतु शालेय जीवन कमी असले म्हणून काय झाले आपल्या आयुष्यातील पहिली डॉक्टर, शिक्षक, ड्रेस डिझायनर, मेकअप आर्टिस्ट, बँक मॅनेजर, मानस उपचार तज्ञ ही तीच असते. त्याच बरोबर घरातील वास्तू विशारद, प्लंबर...

    निघालेलो मी घरातून आणेल काहीतरी कमावून .व माझेही नवीन घर बसवेल.  कला व मेहनत दोन्ही रक्तातच होते. इकडे तिकडे पाहिले तर काही आशा दिसली नाही. शोधीत नवीन आशा निघोलो मग मी माझ्याच गावातून शहराकडे . मेहनत तर मी करतच होतो . जसे भेटेल तसे जीवन मी जगतच होतो. कामालाच मानत होतो मी  माझे जीवन. पण का काय माहिती कोणाचाही सांगण्यावरून ते आम्हाला रोखत टोकत होते. कष्ट करू नका, कला शिकू नका असे आम्ही त्यांना तर सांगितले नव्हते. परप्रांतीय हा शिक्का त्यांनी फक्त आमच्या सारख्या कष्टकरी कामगाराला च का चिटकवला. श्रीमंत व्यक्ती परप्रांतीय नसतो? अहो, आम्ही तर आमची परंपरा जपत होतो. कला देऊन पोट भरत होतो.  परंतु शेवटी हे परंपरागत असणारे भोगच आमच्या नशिबी आले. तसे नसते तर शहाजहान बादशहाने का वीस हजार परप्रांतीय मजुरांचे हात तोडले असते? परंपरागत पद्धतीने चालत आलेल्या या श्रीमंतांच्या स्वप्नपूर्तीचा खेळात आम्ही भरडले जातो. आजच्या या जगात आम्हीही शिकलो असतो, नोकरी केली असती तर ही बाकीची कामे कोणी केली असती? आजकाल शिक्षण हे मिळणाऱ्या गलगठठ् पगारावर मोजले जाते. ज...

    आज दीड महिना झाला. तरी तो मला एकदाही भेटायला आला नाही. मी कशी असेल काय करत असेल याची त्याला जरा देखील काळजी नसेल का? तो मला विसरला असेल का? असा अचानक तो का मला इथे ठेवून गेला? अजूनही मला तो दिवस आठवतो. त्या दिवशी पहील्यांचाच त्याने मला एका प्रदर्शन मध्ये पाहिले होते. काहीही न बोलताच एक टक माझ्या कडे बघितले होते. पण नंतर मित्राशी काहीतरी बोलून तो तिथून लगेच निघून गेला. परत आला ते घरच्यांना घेऊन. दसऱ्याच्या शुभ मुहूर्तावर वर माझे स्वागत झाले होते. मी पहिल्यांदाच त्याच्या घरी आल्याच्या आनंदात किती पेढे वाटले होते त्याने. रोज सकाळी किती प्रेमानं माझ्याकडे पाहत असे व किती जपायचा तो मला. मला थोडे जरी खरचटले तरी किती दुःख होत होते त्याला. लेह लडाख, गड किल्ले, अशा किती तरी अवघड सफारी त्याने माझ्या बरोबर केलेल्या. थोडा जरी तणाव आला तरी माझ्या बरोबर फिरल्यावर त्याचा लगेच मूड च बदलत असे. त्यादिवशी त्याने मला पार्किंग मध्ये सोडले. व रविवारी आपल्याला महाबळेशवरला जायचे आहे तू तयार रहा असे सांगून तो निघून गेला तो ...

Blessings of God-1 Date- 7th June 2016 It was the first week of June. Monsoon was just there. I and my niece Rutu seated at Aronda market's hotel. As we were quite soaked, we had ordered special Samosa and chai in that famous Shekhr's hotel. It was a great combination of Samosa-chai and rain.  Oh, we are still alive??? or it's just a dream! How come it's normal?  I just pinched myself. Flashback , Summer vacation was to end, I had booked a ticket to return to Pune from my hometown Aronda. So to bring something from market we were going to market.  "It's cloudy, rain is about to come so be careful, go safely, may God will take care of you."  As usual, these types of grumpy instructions we got from our elders. We listened to all the instructions from them and I kicked the bike. We were so excited to go because the fact was that going to the market was just a reason, we had planned to go to the Querim beach.  If we would've said...

आठवणीतील पाऊस - देवाक काळजी! -१ दिनांक - ७ जुन २०१६     पावसाची रिमझिम नुकतीच सुरू झाली. ऑर्डर दिल्या प्रमाणे आरोंदा बाजारातील जगप्रसिद्ध शेखर चा,  हॉटेल मधील गरमा गरमा कांदा भजी व कडक चाय टेबल वर आली. ओलेचिंब असल्यामुळे तो गरम भजीचा वास व चायची वाफ यामुळे थोडी ऊब जाणवत होती. भजीचा आस्वाद घेताना मी दुसऱ्याच विचारात होते. आता दोन घटकांपूर्वी घडलेला तो प्रसंग, स्वप्नं होते की सत्य? अचानक चायच्या पेल्याचा जिभेला चटका बसल्यावर मी खरे भानावर आले.